Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
przydech — m III, D. u, blm jęz. «strumień powietrza wydobywający się z płuc przy zbliżonych wiązadłach głosowych, po eksplozji spółgłoski zwartej jako jej część składowa lub jako samodzielny element głosowy» … Słownik języka polskiego
aspiracja — ż I, DCMs. aspiracjacji; lm D. aspiracjacji (aspiracjacyj) 1. zwykle w lm «dążenie do czegoś, pragnienie osiągnięcia czegoś (najczęściej: w odniesieniu do ambitnych zamierzeń, celów, ideałów życiowych itp.); ambicja, wymaganie» Aspiracje naukowe … Słownik języka polskiego
aspirata — ż IV, CMs. aspirataacie; lm D. aspirataat jęz. «głoska, której wymowie towarzyszy przydech (np. praindoeuropejskie spółgłoski ph, bh, th, dh, kh, gh); głoska przydechowa, aspirowana» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
aspirować — ndk IV, aspirowaćruję, aspirowaćrujesz, aspirowaćruj, aspirowaćował, aspirowaćowany 1. jęz. «wymawiać głoski przydechowe; nadawać przydech (aspirację) głoskom w czasie ich artykulacji» Spółgłoski aspirowane. 2. książk. «ubiegać się, starać się o… … Słownik języka polskiego
proteza — ż IV, CMs. protezazie; lm D. protezaez 1. «sztuczne uzupełnienie (aparat, przyrząd) brakującej części ciała lub narządu» Proteza dentystyczna, ortopedyczna, kosmetyczna. Proteza ręki, nogi. Mieć protezę. Używać protezy. Nosić protezę. Posługiwać… … Słownik języka polskiego
przydechowy — przym. od przydech Spółgłoski przydechowe … Słownik języka polskiego
